Zes kinderen, twee vaders en nul spijt: Roxanne uit Grote Gezinnen, Grote Vakanties onthult haar keiharde realiteit

Roxanne van Ipenburg, bekend van het populaire programma Grote Gezinnen, Grote Vakanties, zorgt in haar eentje voor zes kinderen: Levi (9), Xavi (8), Davi (7), Arya (6), Wesley (4) en Joshua (3). In een openhartig interview met de website &C van Chantal Janzen doet ze een boekje open over hoe haar leven écht is – en dat is allesbehalve een sprookje.

“Ik dacht altijd dat ik drie kinderen zou krijgen,” zegt Roxanne nuchter. “Het zijn er uiteindelijk zes geworden. Ja, van twee vaders. Die vraag krijg ik vaak.” Maar achter dat simpele antwoord schuilt een verhaal vol breuken, vechten voor geluk en elke dag overleven met militaire precisie. “We hebben een zware periode achter de rug,” bekent ze. “En het is nog steeds geen pretje, maar ik sta er wel.”

Relaties kapot, moederhart intact

Met één van de vaders is er totaal geen contact meer. “Ik heb keihard geknokt om mijn gezin veilig en gelukkig te houden. Toen mijn eerste relatie stukliep, dacht ik daarna echt: deze man is het. We kregen samen twee kinderen. Maar ook die relatie liep stuk. En daar stond ik dan, weer alleen, met nóg meer kinderen.”

Een mensenfabriek in pyjama

Het leven van Roxanne is strak georganiseerd, alsof het een militaire operatie betreft. “Ik ben niet streng, maar wel consequent. Om 19.00 uur ligt iedereen in bed. Douchen doen ze om de beurt – net een treintje. En om half negen ga ik zelf onder de wol, want ik ben dan kapót. De wekker gaat om 06.00 uur. Mijn nichtje zei laatst: ‘Je bent net een mensenfabriek’ – en dat klopt eigenlijk wel.”

Twaalf boterhammen voor het ontbijt

De ochtenden zijn geen rustpunt, maar een race tegen de klok. “Ik smeer elke ochtend twaalf boterhammen voor het ontbijt en twaalf voor naar school. Dat zijn twee hele broden. En iedereen krijgt ook nog een koekje in de lunchtrommel. Daarna breng ik ze allemaal weg – een hele expeditie op zich.”

En dan begint de middag…

Wanneer de meeste mensen even op adem komen, begint voor Roxanne de tweede shift. “Rond lunchtijd haal ik ze weer op – allemaal op verschillende tijden – en begin ik alvast aan het avondeten. Vaak grote pannen macaroni of spinazie, dat is hun favoriet. De oudste drie komen zelfstandig thuis om 15.00 uur. Dan praten we, doen we huiswerk, spelen we. Na het eten ruimen de oudsten af, wassen af en drogen af. En voor je het weet is het alweer bedtijd. Dan begint het hele circus gewoon weer opnieuw.”

Geen tijd voor spijt

Ondanks alles straalt Roxanne kracht uit. Geen zelfmedelijden, geen tranen – alleen toewijding. “Het is zwaar, ja. Maar ik heb geen spijt. Mijn kinderen zijn mijn alles. En ik doe het voor hen. Elke dag opnieuw.”

Een alleenstaande moeder van zes, een huishouden als een legerbasis, en een hart dat blijft vechten: Roxanne is het levende bewijs dat liefde niet altijd gemakkelijk, maar altijd krachtig is.