Acht dagen na het schokkende nieuws over Freeks gezondheid, spreken Suzan & Freek zich opnieuw uit. Hun update is rauw en eerlijk – vol liefde, maar ook beladen met onzekerheid. De diagnose longk*nker, uitgezaaid en in een vergevorderd stadium, blijft een mokerslag. Toch laten ze zich niet breken.
De klap kwam na de euforie
Drie keer Ziggo Dome, duizenden zingende fans – de piek van hun carrière. En kort daarna, abrupt, stilte. Geen optredens meer, geen interviews, geen muziek. De reden: Freek kreeg een verwoestende diagnose, onverwacht en nietsvermoedend. Een aanhoudend hoestje bleek het begin van iets veel groters.
“We gingen ‘even’ naar de dokter,” schrijft Suzan. Maar die routinecheck groeide uit tot een medische achtbaan met de ergst denkbare uitkomst. Longk*nker, al uitgezaaid. Plannen, dromen, optredens – alles veranderde op slag.
Medicatie in plaats van chemo
In hun eigen woorden geven ze een update. Freek krijgt geen chemotherapie, maar wel levensverlengende medicatie die in sommige gevallen jarenlange stabiliteit kan geven. Sinds de start voelt hij zich fysiek beter. “Het hoestje is weg, hij is aangekomen, en hij voelt zich sterker,” schrijft Suzan. Een voorzichtig lichtpuntje.
Toch zijn de artsen duidelijk: de cellen worden na verloop van tijd resistent. Maar er zijn verhalen van patiënten die al jaren stabiel zijn. Daar klampen ze zich aan vast. “We hopen op een wonder,” zeggen ze. Niet uit naïviteit, maar uit pure wilskracht.
Zwanger – en vastbesloten
Tussen de zorgen en ziekenhuisbezoeken gloort er een nieuw begin. Suzan is zwanger van hun eerste kindje. Het nieuws dat ooit alleen vreugde zou brengen, is nu een anker in stormachtig water. “Onze allergrootste droom,” noemen ze het. De baby doet het goed. Echo’s zijn positief en Suzan voelt zich, ondanks alles, naar omstandigheden goed.
Tijdens eerdere optredens verstopten ze stiekem crackers op het podium om haar zwangerschapscravings te stillen – een klein detail dat nu zoveel meer betekenis krijgt.
Samen sterk
In alles wat ze delen, is hun band voelbaar. Geen opgepoetste PR-verhalen, maar rauwe echtheid. “We gaan dit samen aan,” schrijven ze. Ze proberen het normale leven vast te houden, maken nog elke dag muziek en denken zelfs aan het inrichten van de babykamer. De oproep om ideeën daarvoor wordt massaal beantwoord – als een collectieve knuffel van een land dat met hen meeleeft.
Muziek als toevluchtsoord
Muziek blijft hun veilige plek. Terwijl optredens zijn geannuleerd, spelen ze thuis verder. “We zijn nog lang niet klaar,” klinkt het strijdbaar. En dat blijkt. Hun nummers, ooit troostend voor anderen, krijgen nu een nieuwe laag van betekenis. Lichtje Branden werd spontaan opgepikt als symbool van steun – een stil kaarsje voor Freek.
De mens achter de artiest
Wat Suzan & Freek nu delen, overstijgt het artiestendom. Het is geen persbericht, geen promotiestunt. Het is een menselijk verhaal, vol liefde, verlies, hoop en angst. En misschien is dat waarom hun woorden zo raken. Niet omdat het dramatisch is, maar omdat het écht is.
Ze bedanken hun volgers, vrienden en collega’s. “Dankjewel voor al jullie liefde en lichtjes ❤️❤️❤️,” besluiten ze hun bericht. Kleine gebaren die in deze tijd van levensbelang voelen.
En nu?
Niemand weet wat de toekomst brengt. Maar één ding is duidelijk: Suzan & Freek gaan die toekomst samen tegemoet. Met muziek, met hun kindje, en met een vasthoudendheid die alleen echte liefde voortbrengt. Hun verhaal is nog lang niet voorbij – het is misschien juist pas begonnen.
