Robert Jan lijkt op het eerste oog nou niet bepaald een vechtersbaas. Toch heeft boksen een belangrijke rol in zijn leven gespeeld. Want hij is nu gelukkig met Suzanne, het had heel anders kunnen lopen. Dat is hij allerminst vergeten, daarom zijn de afgelopen week zijn boksvrienden op bezoek geweest.
Letterlijk doorheen gebokst
“Ik had non-Hodgkin en dat ging niet goed”, zo vertelde Robert Jan in december aan De Telegraaf. “Er waren twee momenten waarop ik afscheid nam van het leven. Maar ik heb me er uiteindelijk letterlijk doorheen gebokst. De mannen die in de boksschool dagelijks met me hebben gespard en me zeker niet hebben gespaard, zijn vrienden voor het leven geworden.”
Ballon aan mijn ziekenhuisbed
En die is Robert Jan dan ook allerminst vergeten. “Ruige getatoeëerde jongens, die me hebben geholpen mijn hoofd kaal te scheren, die met tranen in hun ogen en een ballon aan mijn ziekenhuisbed stonden en dit jaar naar Schotland komen. We gaan dan het leven vieren.”
Rotterdamse humor
Dat moment was nu aangebroken, zo deelt hij vanuit Schotland. “Vorige week mijn Rotterdamse boksvrienden op bezoek. Hoogtestage zullen we maar zeggen. En toch weer volop ouderwets trainen en sparren met elkaar. Tja die Rotterdamse humor is onverbeterlijk. Zo gelachen weer en geweldig dat jullie er waren mannen. Tot heel snel weer!!”
